Persbericht

Galerie Wilfried Lansink exposeert Rene te Vogt uit Enschede van
van 15 Sept. t/m 14 Okt. 2001.

Rene te Vogt (28)
AKI Enschede (Kunstacademie) 1992-1997

Dit zal de eerste grote kennismaking van zijn schilderijen en tekeningen
met het publiek zijn.

Hierbij een persbericht voor geinteresseerden en pers.
Rene te Vogt (28), komt je tegemoet als een onbevangen kerel,
hij heeft een behoefte aan direkt kontakt, bijna zoals een kind, een schreeuw,
een lach, alles bloot leggen, heldere statements maar gedragen door een oerdegelijke
beschouwing van de wereld, hij noemt het zelfs: "heidens".
Rene legt deze kwaliteiten beheersbaar in de verf, open, ruw, fris en ruig
staat de verf op het doek. Deze behoefte heeft Rene ook, hij wil de Kunst
expliciet naar zijn hand zetten en vorm geven, het is het vechten waard vindt hij.
En dat is te zien ook
De verf wordt toets naar toets met de kwast op het doek gelegd, gedrukt of
gesmeerd. Het is deze controle die Rene fascineerd en wil beheersen; De macht
op je eigen visie willen behouden; Het beeld, de uitdrukking zelf willen beheersen,
die in het schilderij ontstaat.
Dit wordt zelfs aangedikt en uitgebuit middels de verf, laag over laag, pasteuze
verflagen met oneindige schakeringen van kleur en reliefs, ruw aangezet tot
centimeters dik, het moet zichzelf bevestigen.
Hij zegt met een wel gemeende grijns, dat het grijpbare, het monumentale,
het verworvene moet worden beheerst;
dat moed, arrogantie, controle, trots en het onverzettelijke de beeldtaal is van
zijn schilderijen, en dat dit is wat hij met de verf wil afdwingen, wil projecteren en
wil schenken aan het publiek.
Rene snakt er dorstig naar om al praktizerend als schilder en muzikant de westerse
beschouwing te willen ontstijgen. Dit noemt hij ook wel zijn heidense behoefte tegen
het "Christelijke Establishment". Het Noord Europese Mythe besef spreekt veel
meer voor hem, het oermensachtige, het ruige, het primaire. Dat wat ook veel
bezongen wordt en tot uiting komt in de jaren tachtig Thrash Metal, waar Rene een
diepe passie voor heeft als muzikant en als luisteraar. Ook hier worden nieuwe mythes
gecreeerd,net als Rene het met de verf wil.
Deze strijd is te zien, te ruiken en te voelen als je Rene`s schilderijen aanschouwd,
er straalt rust en stille kracht uit, maar ook diepe onrust en snerpende gitaargeluiden,
er komt je kalmte tegemoet, maar alles staat ook in brand, dat is de beeldtaal,
de verf moet in al zijn uitingsvormen leven.
Het is zoals Rene het zelf zegt: "Het Lot van de Figuratie letterlijk beeldschoon Schilderen."