Wilfried Lansink is nu baas in eigen galerie

HENGELO - Wilfried Lansink laat zijn blik gaan over de schilderijen aan de smetteloos witte muren. Het zijn er tientallen en ze zijn allemaal van hem. De kunstenaar draait een shaggie. In deze galerie mag worden gerookt. Het is tenslotte zijn eigen galerie.

Het is warm in Galerie Wilfried Lansink aan de Molenkampweg, ooit het gebouw van de Hengelose Naaimachine Fabriek. De zon komt via het - deels - glazen dak naar binnen en voor airconditioning is nog geen geld.
Wilfried Lansink, omgeven door zijn eigen schilderijen. De kunstenaar opende onlangs zijn eigen galerie aan de de Molenkampweg.
's Winters is het er echter aangenaam, belooft de kersverse galeriehouder. Verwarming is er wel.

Dat een kunstschilder zijn eigen galerie opent, is niet uniek in de regio. Meerdere kunstenaars richten een deel van hun woning of atelier in als expositieruimte, vaak om het eigen werk te tonen. Maar een ruimte van 150 vierkante meter, in oppervlakte vergelijkbaar met de expositieruimte in het Kunstcentrum, dat is nog niet vaak vertoond.
Ofwel: Lansink pakt de zaken groot aan. Hij heeft de galerie zelfs voorzien van een heuse toiletgroep. Op de vloer liggen tapijtdelen die afkomstig zijn uit het ExpoCenter. Lansink heeft ze betaald met een schilderij.

De eerste expositie is nog van de kunstenaar zelf, maar Lansink wil in de toekomst ook andere kunstenaars laten exposeren in zijn galerie. Namen heeft hij wel in gedachten, maar wil hij niet noemen. Het is niet altijd eenvoudig de kunstenaars te strikken, weet hij. Soms willen ze zelf wel, maar mogen ze niet van de galerie waar ze hun werk hebben ondergebracht. Die galerieÎn, zegt Lansink, houden vaak dertig tot vijftig procent van de opbrengst van de verkoop van een schilderij in. Hij wil zelf 20 tot 25 procent vragen.
Lansink stelt de vraag zelf: Waarom een galerie? Wat mij betreft heeft Hengelo op dit gebied veel te weinig te bieden. Kunstzinnige initiatieven zijn er wel, maar echte galerieën maar heel weinig, meent Lansink. Je hebt het Kunstcentrum, galerie De Pook en Ateliers '93 en dan houdt het al gauw op. Er is veel vraag naar particuliere initiatieven. Grote namen zie je hier heel weinig.

Lansink is het gewend zaken te doen. Pas in januari stopte hij met het verkopen van tweedehands autoís. De verkoop van zijn eigen werk begon zo goed te lopen dat hij die stap kon wagen. Sinds januari heeft hij twintig doeken verkocht.

Zijn werken zijn de laatste jaren steeds minder abstract geworden en daarmee kan de kijker er volgens de kunstenaar zelf meer grip op krijgen. Zijn hoofdthema is letterlijk een hoofd-thema: vele gezichten kijken de bezoeker van de nieuwe galerie aan. Gezichten die op een vlakke manier geschilderd lijken, maar bij nadere beschouwing vol van uitdrukking zijn.
Een uitkering heeft Lansink al heel lang niet meer. Dat is een bewuste keuze. Je bent met een uitkering afhankelijk van de sociale dienst. De sociale controle gaat veel te ver. Het wordt je onmogelijk gemaakt kunstenaar te zijn. Het is allemaal heel minimaal wat je krijgt, terwijl het extreem duur is geworden om kunst te maken. Lansinks galerie ligt in het gebied dat het ëHart van Zuidí vormt en waarmee de gemeente grote plannen heeft. Maar dit deel van het Hart van Zuid komt de eerste vijf jaar nog niet aan de beurt, zegt Lansink. Zo lang is zijn galerie veilig. Daarna zal hij wellicht met de gemeente in onderhandeling moeten gaan.

De expositie van Wilfried Lansink in zijn eigen galerie is tot en met 23 juni te bekijken aan de Molenkampweg 3. Openingstijden: donderdag en vrijdag 12.00 tot 16.00 uur en zondag van 14.00 tot 17.00 uur.